Verhalen van vroeger op het water 1970-1975

Vroeger!

Gelijk schiet mij het hele verhaal door mijn hoofd toen mijn vader een bootje wilde kopen. Bij Arie de Boom in Oude Wetering. Las toevallig in de krant dat hij 25 oktober 2016 op 93 jarige leeftijd is overleden. Hij woonde in Mandelieu Frankrijk prachtige villa met zwembad bij Cannes. Vroeger ging ik vaak met mijn vader en opa in die contereien, zoals ze dat zeiden, veel vissen. In de showroom lag een wit-rood speedbootje van een meter of vier vijf. Prachtig met zo'n stuurtje en 40pk buitenboordmotor erachter. Mijn vader kocht de boot op een trailer. Gelijk doorgereden naar de Vliet bij Cronesteijn als ik me niet vergis. Ik mocht varen, ging lekker er zat ook een snelheidsmeter op. Dus gelijk ff gas erop. Oei wat geeft dat ding rake klappen op het water daar schrok ik wel van. Hard ging het wel, ik haalde 40km/u. Maar vader schreeuwde vanaf de brug stop maar. Boot direct uit het water terug naar Arie de Boom. Mijn vader vond het helemaal niks. Hij vond het veel te snel en onstabiel. Er lag een grotere polyesterboot een Kilkruiser 700. Dat leekt hem wel wat. Een kajuitboot met een buitenboordmotor. Een Evinrude ook 40pk dat weet ik nog goed. Deze kreeg een plaats in de jachthaven van Arie de Boom. Geloof dat we dit schip niet lang gehad hebben, was ook nog eens een casco boot die je zelf moest aftimmeren. Maar daar kwam niks van. Wij zijn huizenbouwers zijn geen boten afbouwers. Een boot aftimmeren is geheel andere koek. Dus deze werd ingeruild voor een geheel afgetimmerde Waterland 700 en met een inboard motor. Prachtige boot. Kostte destijds fl 30.000,=. Daar heb ik ze nu ook nog wel eens te koop voor zien staan, dan wel in Euros.

Mijn moeder vond het heerlijk op het water. Mijn vader kon niet goed zwemmen, dus werd er met een klein beetje wind niet gevaren. Wanneer ik vroeg of we gingen varen zei mijn vader: "Kijk naar die populieren, (die wel 25 meter hoog waren), zie je die bladeren te keer gaan". Dan wist ik het al we gingen niet. Het was ook wel een heel gedoe. Wanneer het mooi weer was boodschappen in de auto richting Oude Wetering. Alles naar de boot slepen. Ja de mensen in de jachthaven van Arie de Boom waren toch allemaal behoorlijk rijk. Daar werden de boodschappen op een karretje gebracht. Ja het was een spierwitte boot, onder de rook van Schiphol. Je raadt het al eerst het schip een beetje toonbaar maken, de zwarte roet verwijderen. Nee, veel heeft mijn vader er niet van genoten. 

Van Corrie heb ik ook nog ergens een foto dat ze bij ons op de boot was, ja hoor hier in zwart wit. Ik was toen 25 jaar of zo. Achteraf nadenkend hebben we de Kilkruiser toch misschien wel een jaar of 7 gehad denk ik maar weet er eigenlijk niet meer zo veel van. Ik heb nog wel van mijn vader een flying junior zeilbootje gehad met alleen een grootzeil, maar ja ik wilde natuurlijk weer meer een met een fok. Daar is het nooit van gekomen. Wel hebben mijn ouders altijd nog een stalen roeiboot gehad. Toen zij aan de Oude Rijn woonde, later wanneer zij naar de Stevenshof verhuisde heeft de roeiboot nog een tijd in de Dobbe gelegen, vlak bij hun appartement op de Dobbedreef 157 als ik me niet vergis.

Wel had ik destijds met mijn vriend Rob van der Neut een paar keer een zeilboot gehuurd. Bij de Kaag bij van Schie. Ook deze laatste ervaring hakte er wel in. In vond het heerlijk als het niet zo hard waaide, heerlijk glijden over het water zonder het geluid van een motor. Dat alles te was overzien. Maar Rob was wel een ervaren schipper en vond het spannender als het harder waaide. Met windkracht vijf à zes en donkere wolken gingen we zeilen. Een zogenaamde BM'er 16m². De zeilboten waren niet erg goed onderhouden. We gingen zo schuin dat de boot bijna water maakte. Volgens Rob geen enkel probleem een 16m² slaat zo maar niet om. Nee dat gebeurde ook niet maar opeens een klap, de gaffel met het grootzeil brak los en stortte naar beneden. Gelukkig niets gebeurd. Je zal dat ding op je hoofd krijgen daar moet je niet aan denken. Ja daar lagen we in de storm konden niet of nauwelijks nog zeilen. Een grote motorboot kwam ons te hulp. We werden wel eerst even de les gelezen of we wel goed bij ons hoofd waren om met zulk slecht weer te gaan zeilen. Hij bracht ons keurig terug naar van Schie. Hierna heb ik geen boot meer aangeraakt.

Door de jaren had ik door deze bovengenoemde ervaring niet zo veel met water. Heeft dan ook tot 2011 geduurd. Vind het nu wel heel erg leuk.